Korkağım ...

çok fazla önemsiyoruz bazen...  bazense çok fazla yıkılıyoruz ...
kısacası çok fazla kırılıyoruz , yıpratılıyoruz ...
yok yere , boş yere , sebepsizce ...
sebepsiz egoların altında nefes almaya çalışıyoruz ,dayanmaya çalışıyoruz , susuyoruz , çığlıklar atarcasına susuyoruz ...
sonucunu düşünmeden konuşan boş beyinlerin kırdığı kalbimizi onarmaya çalışıyoruz ama biliyorsunki yapamıyoruz ... bazen düğümü çözmek yerine kesip atmak gerekir ... ama yapamıyoruz lanet olsunki  onca şeye rağmen hala değer veriyoruz dünyadaki en salakça iş değilmi şimdi .. bile bile değer veriyoruz bile bile seviyoruz ... şuursuzcamı yapıyoruz onca şeyleri neden böyle oluyor acaba ben çözemedim açıkcası ...  ama son zamanlarda farkettimde bende düğümü kesecek cesaret yokmuş... korkuyorum... korktuğumu kendime itiraf etmem o kadar uzun zaman aldıki ... ama korkuyorum ... cesaretim yok ... ne olacak bunun soonucunda inan bir fikrim yok gidiyor gittiği yere kadar ... anlam veremiyorum ... zaten herşeyede bir anlam yüklemeyede gerek yok ...